Pielęgnacja pomeraniana.
Pielęgnacja pomeraniana jest dość prosta, jednak wymaga kilku zabiegów, które właściciel powinien konsekwentnie, systematycznie przeprowadzać.
Pomeranian tak jak inne szpice ma podwójną sierść. Składa się ona z dłuższego, prostego i sztywnego włosa okrywowego ( ościstego) oraz miękkiego, wełnistego podszerstka.
Włos okrywowy psa to włos wierzchni, ochronny, rosnący do chwili osiągnięcia właściwej długości. Długość uwarunkowana jest genetycznie. Podszerstek to włos wyrastający pod włosem okrywowym. Ta warstwa ma bardziej wełnistą strukturę i pełni funkcję przede wszystkim izolacyjną. Ulega wymianie najczęściej dwa razy w ciągu roku. U psów domowych częstotliwość ta może być zachwiana.
Kolory szaty opisane są we >>WZORCU RASY<<.
Podstawą utrzymania okrywy włosowej i skóry Pomeraniana w doskonałej kondycji jest prawidłowe >>ŻYWIENIE<<.
Dbanie o szatę:
1. Rozczesywanie.
Podstawowym elementem pielęgnacji jest rozczesywanie podszerstka, który miewa tendencje do zbijania się. Należy pamiętać by nie usuwać zbyt dużej ilości podszerstka, gdyż jest on walorem szpica, ale przede wszystkim pełni istotną funkcję, którą opisałam wyżej. Aby nie niszczyć włosa dobrze jest używać do tego celu sprayu do rozczesywania „detangler”. Czesząc dbajmy o to, by nie uszkodzić również delikatnej skóry pomeraniana.
Doskonale sprawdzi się szczotka z długimi i prostymi pinami na tyle długimi aby dosięgały do skóry oraz grzebień z różnym rozstawem zębów. Z doświadczenia wybrałabym grzebień z okrągłym grzbietem (patrz zdjęcie). Mój pierwszy grzebień miał grzbiet prostokątny i niezmiernie trudno było go podjąć ze stołu. Przyznam,że nawet się ucieszyłam gdy zginął mi na wystawie… 😉
2. Kąpiel.
Szpica kąpiemy średnio raz w miesiącu lub jeśli zaistnieje taka potrzeba. Wiek pomeraniana nie ma tu znaczenia. Natomiast nie zawsze musimy używać detergentów. Jeśli nasz szpic wróci ze spaceru ubłocony to spłukanie „podwozia” 🙂 letnią wodą nie naruszy warstwy ochronnej.
Podczas kąpania pomeraniana należy zwrócić uwagę na temperaturę wody ( nie powinna być zimna ani zbyt ciepła) oraz dokładne rozprowadzenie kosmetyków. Podszerstek słabo absorbuje wodę i kosmetyki. Również dokładne spłukanie go z sierści jest bardzo ważne. W przeciwnym razie może powodować podrażnienia. Gdy nie szykuję psa na wystawę używam kosmetyków nawilżających. Suszymy również letnim powietrzem. Odpowiednia temperatura domknie łuskę włosa co uczyni go gładkim i odpornym na czynniki zewnętrzne. Wysuszonego Pomeraniana ponownie delikatnie rozczesujemy i gotowe. 🙂
3. Strzyżenie szpica miniaturowego.
Czy pomeraniany się strzyżę? TAK! Można strzyc szpica miniaturowego nadając mu jedynie kształt odrobinę skracając włos okrywowy ( najlepiej aby ten zabieg pokazał Wam hodowca lub groomer znający się na rasie), ogon i włos na łapkach. Nie skracajmy włosa okrywowego poniżej ani na równi z podszerstkiem. Zniszczymy wtedy ochronną warstwę i zaburzymy termoregulację.
Łapy: włos na łapkach skracamy aby od spodu odsłonić poduszki. Włos potrafi się zbić w kołtunek między palcami powodując ból (stan zapalny). Długi włos na łapkach zasłania również pazury, których długość powinna być kontrolowana systematycznie co 2 tygodnie. Do pielęgnacji łap dobrze się sprawdzą małe nożyczki z bezpiecznymi końcami i obcinaczka do pazurów.
Ogon skracamy jedynie do takiej długości, aby końcówka włosów dotykała do uszek gdy pomeranian patrzy do góry.
»Stanowisko APC – Amerykańskiego Klubu Pomeraniana dotyczące groomingu«.
Piesek BOO / fryzura BOO
Fryzura „na pieska BOO” to nic innego jak ogolenie maszynką całego psa z wyjątkiem głowy, którą to stylizuje się nożyczkami aby nadać wygląd misia. Jakie szkody wyrządza psu taka zachcianka właściciela?
- Eksponuje delikatną, pozbawioną pigmentu skórę,narażając ją na promienie UV w rezultacie raka skóry.
- Całkowicie zaburza termoregulację. Włos okrywowy nie absorbuje i nie odbija promieni słonecznych, podszerstek nie izoluje ciała psa przed temperaturami ( czy to wysokimi czy niskimi).
- Gęsta okrywa włosowa zabezpiecza psa przed ukąszeniami owadów. W Polsce komary już przenoszą >>dirofilariozę<<.
- Sierść zabezpiecza również przed substancjami drażniącymi pochodzącymi z roślin czy chemii domowej mogącymi powodować alergie kontaktowe.
- Może się zdarzyć, że sierść nie odrośnie równo.
4. Pazury
Obcinanie pazurów jest zabiegiem bezwzględnie koniecznym.
Rosną one od urodzenia przez całe życie. Pomeraniany nie ścierają sobie pazurów w sposób naturalny. Jeśli nie będziemy pilnować długości pazurów będzie to miało duże konsekwencje.
Wzdłuż pazura biegnie nerw i naczynie krwionośne. Będzie ono zrastało coraz niżej i w pewnym momencie okaże się że nie możemy obciąć pazura na odpowiednią długość bez zadania psu bólu i krwawienia.
Trzeba też pamiętać, że pazur stukający o podłoże przenosi wstrząs do stawu i kości powodując dyskomfort ,a w przyszłości również kontuzje.
Najlepsza długość jest wtedy, gdy pazur pomeraniana nie dotyka podłogi gdy pies stoi na płaskim. Przypomnieć należy, że jeśli nie będziemy kontrolować długości włosów na łapkach, możemy nie zauważyć zbyt długich pazurów, gdyż sierść zwyczajnie je zasłoni. Tak więc:
Kontrolujmy długość włosa na łapkach i obcinajmy pazury przynajmniej 2 razy w miesiącu.
5. Oczy
Oczy nie wymagają specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Czasem zdarza się, że występują łzawiące oczy u pomeranianów. Należy zastanowić się nad przyczyną.
- Alergia może być przyczyną łzawiących oczu u pomeranianów. Alergia pokarmowa, kontaktowa ( perfumy, środki czystości, pyłki traw…)
W większości przypadków płynny wyciek oka będzie przejrzysty i wodnisty. Jeśli płyn jest gęsty, tworzy skorupę lub jest zabarwiony (żółty, zielony lub brązowy), co często wskazuje na inny problem. Jeśli jednak obszar oka nie jest rutynowo wycierany za pomocą chusteczek do oka, płyn może wyschnąć do czerwonego lub jasnobrązowego koloru. Zazwyczaj widzimy ten efekt u białych i kremowych pomeranianów. Na rynku są preparaty pomagające usuwać zacieki, należy zwrócić szczególną uwagę, bo niektóre z nich przeznaczone są wyłącznie do sierści, a nie do płukania oka! - Ciało obce o oku – najczęstszą przyczyną wycieku z oczu jest pojawienie się drobnego materiału obcego w oku/oczach. Oko reaguje wtedy nadprodukcją łez aby wypłukać go z oka. Najczęstszymi sprawcami są pyłki, drobinki roślin, ziemi… Wystarczy przepłukać oczy kroplami typu ” sztuczne łzy ” i kłopot powinien zniknąć. Jeśli nie to po 24 godz. należy udać się do weterynarza, bo może się okazać, że uszkodzenie rogówki wymaga specjalistycznego leczenia.
- Zapalenie spojówek – wirusowe lub bakteryjne – wymaga kontroli i opieki weterynaryjnej.
- Wady powiek: entripium, ectropium, rzęsy ektopowe.