Wymagania pomeranianów.
Decydując się na dzielenie życia z pomeranianem ( istotą czującą ), powinniśmy być gotowi aby obdarzyć go szacunkiem i miłością. Jest więcej niż pewne, że otrzymamy to samo i jeszcze więcej w zamian.
Sprowadzając szczenię do naszego domu stajemy się odpowiedzialni za psa do końca jego dni. Wiedza, którą powinniśmy zdobyć zanim przyniesiemy do domu małego szpica miniaturowego jest bardzo ważna.
Aby nasze relacje były zdrowe i obie strony były zadowolone, musimy pamiętać, że wymagania pomerniana nie odbiegają od wymagań innych psów. Zatem naszym obowiązkiem jest zaspokajanie podstawowych potrzeb bytowych naszego podopiecznego.
Godnym uwagi jest fakt, że pomeranian to pies (Canis lupus familiaris). Pomimo swojego wyglądu zewnętrznego ukształtowanego na przestrzeni lat przez człowieka, jest on udomowioną ( na przestrzeni tysięcy lat ) formą wilka szarego (Canis lupus).
Zatem nasz szpic miniaturowy jest zwierzęciem stadnym ( stado jest to zaawansowana forma organizacji społecznej posiadająca określoną hierarchię wewnętrzną ) i ma swoje potrzeby, których zaspokojenie jest gwarantem jego zdrowia psychicznego i fizycznego:
1. Spacer – zaspokojenie potrzeby swobodnego ruchu i węszenia.
Patrolowanie terytorium, zostawienie swojego zapachu, poszukiwanie – tropienie to podstawowe potrzeby czynności życiowych wpisane w gatunek. Aby zaspokoić tą potrzebę powinniśmy zabierać naszego podopiecznego na dłuższe spacery, podczas których będzie mógł swobodnie lub na długiej smyczy węszyć.
2. Towarzystwo = Bezpieczeństwo.
Wymagania pomeraniana to także potrzeba przynależności do stada. Dzięki temu rośnie ich poczucie akceptacji i bezpieczeństwo. Dlatego wspólne spędzanie czasu to niezwykle ważna sprawa. Wspólny spacer, zabawa, a nawet wspólna drzemka znaczy dwa Waszego psa więcej niż może to się wydawać. Wasze wspólne przedsięwzięcia umacniają wspólna więź i dają poczucie przynależności do stada.
Pies to istota czująca – czuje ból, tęsknotę, strach, radość… Zazwyczaj nie mamy problemu z odczytywaniem tych podstawowych emocji. Musimy o tym pamiętać na każdym etapie życia naszego szpica. Zastanówmy się więc dobrze, czy gdy nasza słodziutka kuleczka przeistoczy się w młodzieńca z „burzą hormonów”, czy dalej w staruszka, będziemy chcieli poświęcać mu tyle samo czasu…?
3. Żywienie
Wymagania pomeraniana leżą w tej samej natrze co inych psów – poszukiwanie pożywienia. Poza tym pies jako zwierzę mięsożerne ma potrzebę szarpania i gryzienia. W prosty sposób możemy zaspokoić ta potrzebę karmiąc naszego pupila dietą BARF. Aktywne zdobywanie pożywienia możemy „zaliczyć” – podając psu smakołyki w formie nagrody podczas szkolenia. – przyjemne z pożytecznym gdyż szkolenie zaspokaja również potrzebę stymulacji umysłowej.
4. Stymulcja umysłowa.
– węszenie ( mózgpomeraniana przetwarza niewiarygodna ilość zapachów „zdobytych” podczas spacerów jest to ogromna ilość informacji dotyczących jego otoczenia )
– jedzenie również może stymulować umysłowo – przy dużej kości trzeba trochę pomyśleć, aby dostać się do pysznego i niezwykle wartościowego szpiku… Odpowiednio ułożyć gryzak w łapach, aby dał się pogryźć…
– szkolenie i zabawy doskonale stymulują naszego szpica umysłowo dodatkowo wspaniale wzmacniają więź,
– interaktywne zabawki – idealne aby zająć psa podczas naszej nieobecności w domu. [ omówię je w oddzielnym artykule ].
5. To coś co możemy opisać jako przywiązanie, miłość…
Zwierzęta stadne ( ludzi też można określić tym mianem 😉 ) pieczołowicie dbają o więź w obrębie rodziny, stada… Wzajemna czułość, wzajemna pomoc, szacunek wzmacnia poczucie bezpieczeństwa, akceptacji i przynależności to element bez którego nie sposób wieść normalnego życia. Wszystkie wymienione potrzeby są równie ważne. Jak już Państwo zauważyli, przeplatają się ze sobą. Przedstawiłam je w punktach dla przejrzystości. Mam nadzieję, ze pomogą Państwu w podjęciu właściwej decyzji. 🙂